سفارش تبلیغ
صبا ویژن

موسسه بین المللی مطالعات دریای خزر

صفحه خانگی پارسی یار درباره

چرا بعضی از روس ها نگاه آسیایی دارند؟

 چرا بعضی از روس ها نگاه آسیایی دارند؟ 

موسسه بین‌المللی مطالعات دریای خزر  (IIKSS) – بیش از 190 گروه های قومی در میان 142 میلیون نفر جمعیت روسیه وجود دارد.اکثر گروه های قومی در روسیه  ظاهری به اصطلاح اروپایی دارند، اما تعداد زیادی از شهروندان روسی نیز  وجود دارند که می توانند به صورت قومی آسیایی طبقه بندی شوند.

تنوع قومی روسیه اغلب گردشگران را شگفت زده می کند،چون آنها  انتظار دارند که کشور روسیه از نظر قومیتی  همگن تر باشد. در حالی که بیش از 190 قومیت در کشور وجود دارد،  روسیه به طور رسمی  هیچ گروهی را به عنوان گروه آسیایی معرفی نمی کند.

یور کیتوف، پژوهشگر مرکز انسان شناسی فیزیکی آکادمی علوم روسیه، معتقد است که سه تعریف از اصطلاح آسیایی در زمینه روسی وجود دارد.

کیتوف به RBTH گفت: اول از همه، آسیایی ها افرادی هستند که در بخش آسیایی روسیه زندگی می کنند. در مرحله دوم، آسیایی ها  اساسا به وسیله   زبان و فرهنگ خود شناسایی می شوند. کیتوف می افزاید: مردم ترکیه و تونگزیس را می توان به عنوان آسیایی ها نام برد.

ثالثا، آسیایی ها را به سادگی می توان به عنوان مغول توصیف کرد .  او در میان آنها  کلمیکس، یوکیگیر، بوریاسی، تووین، خاکس، چوکسی، کوریک ها، اسکیموها و آئول ها را فهرست کرد.

او توضیح می دهد که قومیت های بسیاری از نژاد مغولی در روسیه وجود دارد. با این حال، شناسایی آنها به شدت سخت است، از آنجا که "قلمرو روسیه مدرن شامل حداقل دو نژاد: قفقازی و مغولی است" و پس از سال ها همزیستی آنها در همه نوع نسبت ها ترکیب شده اند.

پروفسور Ilya Perevozchikov، که کتاب اصلی کالج برای دانش آموزان علوم انسانی در روسیه را  نوشت، با کیتو موافق است. او به RBTH گفت که اصطلاح آسیایی کاملا گمراه کننده و مبهم است. تاتارها و قزاقهای  که آسیایی به نظر می رسند، که او  به عنوان نمونه به آنها اشاره می کند، دارای منشا مخلوطی هستند و خون قفقازی و مغولی دارند.

Perevozchikov می گوید نژاد و قومیت در همه موارد با هم مرتبط  نیستند. نژاد یک مفهوم بیولوژیک است، در حالی که قومیت فقط یک مفهوم اجتماعی است.

چه تعداد آسیایی در روسیه زندگی می کنند؟

براساس سرشماری سال 2010 روسیه،  193 گروه قومی در روسیه وجود دارد. در زیر لیستی از ده گروه  قومی پرجمعیت  آسیای ها  ( که به طور سنتی پذیرفته شده)  در روسیه مدرن  براساس اطلاعات سرشماری وجود دارد.

 اگر چه بسیاری از مردم بومی شمال و خاور دور روسیه (مانند چوکچی یا اقیانوس) بخشی از نژاد مغولی هستند، اما متأسفانه  آنها در شمارش گنجانده نشده اند ، زیرا جمعیت انها  به شدت کاهش یافته است.

دولت روسیه اقدامات لازم را برای حفظ فرهنگ و آداب و رسوم این گروه ها با حمایت از انجمن های آنها  و ارائه دوره های کارآموزی به آنها در مقر سازمان ملل انجام می دهد.

اینکه چه کسی می تواند به عنوان یک آسیایی طبقه بندی شود، موضوع مورد  بحث در اروپا، آسیا و ایالات متحده است. با تعاریف سنتی، روسیه دارای 9.5 میلیون ساکن قوم آسیایی است که 6.5 درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند.

در مقایسه، طبق گزارش مرکز پژوهشی Pew،   آمریکایی های آسیایی  5.8 درصد از جمعیت ایالات متحده را تشکیل می دهند.

اکثر جمعیت آسیایی روسیه در مناطق روستایی زندگی می کنند. تنها جوامع آسیایی که به طور عمده در روسیه ی شهرنشین هستند، کره ای ها، تاتار ها، ازبک ها و قرقیزستانی ها هستند.

آمارها نشان می دهد که در جامعه آسیایی جمعیت زنان ، که مطابق با یک روند کلی در روسیه ، بیش از مردان می باشد.

 

اصلیت(ریشه) در مناطق مختلف آسیا  

بسیاری از گروه های قومی آسیایی دارای تاریخ مبهم هستند که برای محققان مدرن دشوار است تا اجداد انها را ردیابی کنند. به عنوان مثال، بوریا ها از قبیله های سیبری و مغولی سرچشمه می گیرند و در نهایت در نزدیکی دریاچه بایکال و جمهوری داخلی بوریاسیای مدرن قرار دارند.

آنها برای اولین بار در  "تاریخ مغول ها"، قدیمی ترین اثر ادبی ماندگار مغولستان از پایان قرن 13، ذکر شده اند.

تاریخ کالمیکس نیز به شدت با یک قبیله مغول دیگر- - Oirats ارتباط دارد.  اولین سوابق نوشته شده از مردم تووان به آنها به عنوان  Dingling  اشاره می کنند.

تاتارها و قزاق ها دارای اجداد مشترک هستند وبه زبان ترکی سخن می گویند. یوکات ها، باشکرها، ازبک ها و قرقیزستانی ها  بر این اعتقاد دارند که  به گروه های قومی ترکی بومی آسیای میانه  تعلق دارند.

بسیاری از جوامع کره ای که در سراسر روسیه کشف شده اند،  ریشه های آنها   به کره ای ها که در اواخر قرن نوزدهم در شرق خلیج فارس زندگی می کردند، بازمی گردد.  کره ای ها، که به علت فقر کشور خود را ترک کردند، به سرعت با شرق دور سازکاری پیدا کردند و در زمین های کشاورزی خالی ساکن شدند.

اتحاد جماهیر شوروی بسیاری از آنها را در سال 1930  به کشورهای آسیای میانه، جایی که آنها همچنان در حال حاضر  زندگی می کنند ، تبعید کرد.

جمهوری داخلی تاتارستان و یاکوتیا همچنین گروههای قومی بزرگ  آسیایی را دارند.

بسیاری از گروه های قومی دارای یک مرکز نمایندگی و مراکز فرهنگی هستند.  دولت روسیه نیز اداره فدرال امور قومی را راه اندازی کرده است.

قانون اساسی روسیه، حق تمام جمهوری های داخلی را، به جز زبان روسی، به زبان های دولتی خود تضمین می کند. همچنین حق گروه های قومی را برای حفظ زبان مادری خود و ایجاد شرایط برای تحصیل و توسعه آنها تضمین می کند.

متأسفانه بسیاری از مردم آسیایی از جمهوری های روسیه از خانه های خود به مسکو و دیگر شهرهای توسعه یافته اقتصادی نقل مکان می کنند.  در سال 2013 بیش از نیم  میلیون مهاجر داخلی به بخش اروپایی روسیه نقل مکان کردند.

آمار عقب افتادگی حقوق و دستمزد دولتی ممکن است تمایل به ترک این افراد را توضیح دهد.  در سال 2015، ناحیه فدرال سیبری حدود 773 میلیون روبل (حدود 13.3 میلیون دلار) به کارمندان خود بدهکار بود ، در حالیکه تعداد آن در ناحیه فدرال مرکزی فقط 477 میلیون روبل بود.

آسیایی ها چه کسانی هستند

سرشماری دولت روسیه جمعیت را براساس قومیت ها تقسیم می کند، اما این مشکل است که به طور عینی تصمیم گیرد که کدام گروه را می توان به عنوان آسیایی طبقه بندی کرد.

تعریف اصطلاح آسیایی در کشورهای مختلف متفاوت است. انگلستان به طور عمده آسیایی ها را مردم جنوب آسیا، که عمدتا شامل هند، پاکستان و بنگلادش است ، تعریف می کند.

روسیه دارای تعداد زیادی گروه های  قومی و جمعیت متنوعی است / ریانووستی خبر / سرگئی گونایف


 درسال 2010 دفتر سرشماری ایالات متحده   آسیایی ها را شامل کسانی می داند که  ریشه در شرق دور، شبه قاره هند و آسیای جنوب شرقی دارند، در حالی که دولت سوئد نیز شامل مردم خاورمیانه می شود.

هر دو محقق غربی و شرقی  در تعریف آسیایی ها هم نظر نیستند و اگرچه بیشتر آنها تمایل دارند اصطلاح "مغولی" را به عنوان استثناء استفاده کنند.

به عنوان مثال، دکتر مارتا میرازون لاهر از دانشگاه کمبریج معتقد است که "تمام جمعیت آسیایی" را می توان تحت اصطلاح " مغولی " طبقه بندی کرد.

 مسنیا ری نوویتا (Masniari Novita ) از دانشگاه Jember در اندونزی می گوید: "آسیا ها بخشی از نژاد مغولی هستند، در حالی که آسیا های شبه قاره هند بخشی از نژاد قفقازی هستند."

 

یک راهنمای سبک 2011 توسط پروفسور دیوید بلاکلی توصیه می کند که از اصطلاح آسیایی برای اشاره به افرادی که در کشورهای آسیایی زندگی می کنند مانند "چین، ژاپن، کره و ویتنام" استفاده کنید، مگر اینکه در یک وضعیت خاص، استفاده از یک اصطلاح ملی خاص را بهتر از استفاده از اصطلاح گسترده تر آسیایی  بدانند.

 

منبع: Aizhan Kazak, RBTH

مترجم : ماندانا فردین، عضو شورای علمی موسسه بین المللی مطالعات دریای خزر

http://www.iikss.com/fa/index.php/route/news_det/MTAxODg


ایده ای برای تجارت آب شیرین با روس ها...

 

ایده ای برای تجارت آب شیرین با روس ها...

ایده ای برای تجارت آب شیرین با روس ها...

موسسه بین‌المللی مطالعات دریای خزر    (IIKSS)- در گزارش نشست اقتصاد جهانی در سال 2015 تحت عنوان "چالش‌های جهانی" بحران آب به عنوان بزرگ‌ترین خطر برای بشریت به لحاظ دامنه تاثیرگذاری عنوان گردید. هر شش نفر یک نفر در دنیا از کم آبی رنج می‌برد. آب به مراتب مهم‌تر از نفت است و در آینده‌ای نزدیک گران‌تر از نفت خواهد شد. مردم شاید بتوانند بدون منابع انرژی سوختی زندگی کنند و از عهده همه چیز برآیند، اما بدون آب و غذا هرگز نمی‌توانند زنده بمانند. در طول تاریخ قدرت‌های بزرگ دنیا همواره برای نفت، گاز و زغال سنگ با یکدیگر جنگیده‌اند. در حال حاضر آب آشامیدنی نیز به این منابع اضافه گردید که کمبود آن بر اقتصاد، حوزه اجتماعی و تامین امنیت منطقه‌ای و ملی کشورها در نقاط مختلف دنیا تاثیرگذار هست. اگرچه آب سیاره ما را از دیگر سیارات مرده متمایز می‌سازد، اما این منبع حیات در اثر بی‌توجهی و عدم اتخاذ تدابیر عقلایی و هماهنگ به یکی از حادترین مشکلات سیاره زمین تبدیل شده است. اما دامنه و گستردگی این مشکل از کشوری به کشور در منطقه خزر متفاوت می‌باشد که به صورت خلاصه به تشریح وضعیت منابع آبی در آن‌ها می‌پردازیم.  

وضعیت منابع آبی در روسیه...

روسیه یکی از دو کشوری است که ذخایر آب آشامیدنی در آن‌ها به اندازه کافی وجود دارد. واقعیت موقعیت جغرافیایی روسیه و وجود منابع در آن غیر قابل انکار است. برای مقایسه، روسیه 10 برابر چین و دو برابر آمریکا دارای زمین زراعی است. کشور عظیم و پرجمعیت چین تنها دارای 0.08 درصد هکتار زمین زراعی است. میزان زمین زراعی آمریکا نیز با سرعت بیشتری در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا در حال کاهش هست.

بسیاری به روسیه عنوان انبار آب نگاه می‌کنند. روسیه با آب‌های 12 دریا، بیش از 2.5 میلیون رودخانه بزرگ و کوچک و بیش از 2 میلیون دریاچه احاطه شده است. 120 رودخانه به طول 10 کیلومتر ساختار و شاکله آبی روسیه را تشکیل می‌دهند. بیش از 400 هزار کیلومتر آبراه مناسب برای کشتیرانی در قلمرو روسیه وجود دارد که به رشد و توسعه اقتصادی این کشور کمک می‌کند. 90 درصد آب سالانه رودخانه‌‌های روسیه به اقیانوس‌های منجمد شمالی و آرام و تنها کم‌تر از 8 درصد به دریاهای خزر و آزوف می‌ریزد. اما نکته جالب توجه آنکه بیش از 80 درصد جمعیت روسیه در حاشیه دریاهای خزر و آزوف زندگی می‌کنند و بخش اساسی زیرساخت‌های اقتصادی روسیه نیز در این بخش‌ها واقع شده‌اند. در ناحیه سیبری که غنی‌ترین بخش روسیه به لحاظ آبی است، بزرگ‌ترین سیستم‌های رودخانه‌‌ای واقع هستند: آنگارا-ینیسی، اوب و ایرتیش. در مجموع 43 درصد منابع همه آب‌های رودخانه‌ای روسیه در ناحیه سیبری قرار دارد. در خصوص دریاچه‌ها، عمیق‌ترین دریاچه آب شیرین دنیا – بایکال - در روسیه قرار دارد. این دریاچه دارای 23 هزار کیلومتر مکعب آب شیرین هست که 20 درصد آب شیرین دنیا و 90 درصد آب شیرین روسیه را شامل می‌شود. در مجموع روسیه 80 درصد منابع آب شیرین دنیا را دارا است. همه این‌ها بدین معنا است که روسیه در زمره کشورهایی قرار دارد که دارای منابع آبی قابل توجهی است و بحران آبی این کشور را تهدید نمی‌کند.

روس‌ها حتی سودای صادرات آب به کشورهای بزرگی همچون چین را نیز در سر می‌پرورانند. بنابر اخبار و گزارشات، مقامات روسیه اخیرا طرح و برنامه انتقال آب شیرین به خشک‌ترین استان چین – سین کیانگ – را اعلام نمودند. در این خصوص شبکه تلویزیونی "راشا تودی" تقریبا در اواسط سال 2016 مقاله‌ای را تحت عنوان "عطش آب: روسیه می‌تواند آب شیرین را به استان خشک چین منتقل نماید" را منتشر نمود. احتمالا در آینده‌ای نه چندان دور چین و کشورهای پرجمعیتی همچون هند برای نجات نیمی از مردم دنیا مجبور به سرمایه‌گذاری بر روی منابع آبی روسیه خواهند شد. روس‌ها با در اختیار داشتن این میزان از منابع آبی قادر هستند تقریبا نیمی از دنیا را تغذیه نموده و زمین‌های قابل آبیاری نیز برای تغذیه نیمی دیگر از دنیا ایجاد نمایند.  

با این توضیحات شاید بتوان با جسارت و صراحت بیشتری پیش‌بینی نمود که آب در آینده‌ای نه چندان نزدیک به یکی از مزیت‌های مهم سیاست خارجی روسیه تبدیل خواهد شد. و از آنجایی که آب ارزشمندترین کالا در بین دیگر منابع طبیعی است و روسیه نیز دارای منابع عظیم آبی است، به نظر می‌رسد که "فاکتور آب" به یکی از دلایل سیاست‌های تهاجمی غرب و آمریکا بر علیه روسیه تبدیل گردد یا شاید هم شده و می‌بایست بخشی از عصبیت‌های سیاسی آن‌ها بر علیه مسکو را در همین چارچوب مورد ارزیابی قرار داد.

تجارت آب شیرین با روس ها....

در همین راستا دولت جمهوری اسلامی ایران می تواند همانند چین با یک برنامه ریزی درازمدت و یک چانه زنی معقولانه به دنبال واردات آب شیرین از روسیه به مناطق کویر مرکزی و شمال غرب ایران باشد تا عطش کویر را با لطافت حاصل از آبهای شیرین چاره نماید. واقعیت جغرافیایی حاکم بر فلات ایران حاکی از آن است که حتی با مدیریت صحیح هم نمی توان به ورودی آب های شیرین ایران با حسن نیت نگریسته شود و می توان با آب های شیرین روسیه به توسعه کشاورزی و شهری در نیمه شرقی و مناطق مرکزی ایران که از بی آبی مفرط رنج می برند کمک شایانی نمود. ایران می تواند در چارچوب یک مشارکت منطقه ای موثر با کشورهای قزاقستان و ترکمنستان اقدام به احداث بزرگترین کانال انتقال آب شیرین تاریخ از روسیه به کشورهای هدف بنماید. طبیعی است که این سیاست می تواند ابعاد و زوایای مختلفی در زمینه های سیاسی و جغرافیایی داشته باشد که باید به این زمینه ها به خوبی نگریسته و تحلیل شوند.

تنها در این صورت است که کشور نسبتاً پهناور ایران می تواند با اتکاء به منابع زیر زمینی و روزمینی خود به صورت موثری به دنبال افزایش جمعیت باشد. زیرا واضح و مبرهن است که کم آبی نه تنها یک مشکل زیست محیطی, بلکه یک مشکل سیاسی- اجتماعی نیز به شمار می رود. بدین ترتیب اگر آب شیرین به عنوان یکی از کلیدی ترین بسترهای افزایش و بقاء جمعیت تامین نگردد, نمی توان انتظار داشت که خلق جمعیت حادث شود. شاید بتوان ادعا نمود که شرایط محیطی مناسب حتی به برنامه ریزی دولت ها برای افزایش جمعیت نیز نیاز نخواهد داشت. لذا همانطور که اشاره گردید می باید حداقل, مزایا و معایب انتقال آب شیرین روسیه به ایران و کشورهایی نظیر ترکمنستان و قزاقستان, به عنوان یک طرح موثر برای توسعه این کشورها مورد مطالعه قرار گیرد.

چراکه اگر باور انتقال آب روسیه به کشورهایی نظیر ایران در میان دولتمردان و مردمان کشورهای نامبرده شده شکل بگیرد, قطعاً انتقال آب شیرین مناطق آب خیز روسیه به ایران امری محال و غیر ممکن نخواهد بود. بر همین اساس و با توجه به بحران های آبی حاکم بر جهان و بخصوص کشورهای غرب آسیا, شاید دور نباشد روزگاری که آب شیرین کشورهایی نظیر روسیه نظیر نفت در بازارهای جهانی خرید و فروش گردد.

 

میثم آرائی درونکلا, عضو هیئت علمی دانشگاه و مدیریت موسسه بین المللی مطالعات دریای خزر

محسن حمیدی, عضو شورای علمی موسسه بین المللی مطالعات دریای خزر

http://www.iikss.com/fa/index.php/route/news_det/NzI0OA